قال الصادق عليه السلام: والله انه لياتى على الرجل خمسون سنة ، و ما قبل الله صلاة واحدة فاى شىء اشد من هذا؛ ميزان الحكمه ، ج 5، ص 387
قسم به خدا، از زندگى انسان پنجاه سال بگذرد (و نماز نخوانده باشد)، ولى خداوند يك نماز او را قبول نمى كند، چه چيزى سخت تر از اين !
اگر نماز قبول شده باشد انسان حالت سبکی کند احساس پرواز به انسان دست می دهد.
نماز مقبول آن است که با خضوع و خشوع بهجا آورده شود و آداب ظاهری و باطنی در آن مراعات شود. این نماز موجب تزکیة نفس و پاکی روح و روان میشود و تأثیر تربیتی و اخلاقی فراوانی دارد.
از اینرو چنین نمازی را نماز اخلاقی نیز میگویند؛ نمازی که فرشتگان آن را با درخشندگی خاصی به پیشگاه خداوند متعال میبرند و پروردگار عالم این نماز را میپذیرد..