قالَ الاْمامُ علىّ بن أبى طالِب، أميرُ الْمُؤْمِنينَ صَلَواتُ اللّهِ وَسَلامُهُ عَلَيْهِ:
الْمُؤْمِنُ نَفْسُهُ مِنْهُ فى تَعَبٍ،
وَالنّاسُ مِنْهُ فى راحَةٍ.
مؤمن آن كسى است كه خود را به جهت رفاه مردم در زحمت بيندازد و ديگران از او در أمنيت و آسايش باشند.
بحارالا نوار: ج 75، ص 53، ح 10.
همه انسان ها از بدو تولد پاک و فطرت پاکی دارند و خود انسان مسیر سعادت و شقاوت خود را که انتخاب می کنند پس سختی راه را هم می پذیرند مومن نیز همین گونه است خود را به زحمت انداخته و به دیگران کمک می کند.